ภาษาไทยว่าเป็นพลังที่กดขี่ข่มเหง ทำให้จิตใจเขาง่อยเปลี้ยเสียขา 
     
เหตุผลที่ "พีระ สุธรรม" นักเขียนชาวอีสาน ผู้ประพันธ์งานเป็นภาษาอังกฤษอยู่หลายเล่ม ผลงานการเขียนของเขาเป็นที่รู้จักของต่างชาติ แต่กลับไม่เคยเขียนงานเป็นภาษาไทย และปฏิเสธแม้กระทั่งการแปลงานของเขาออกมาเป็นภาษาไทย ทั้งที่เป็นวรรณกรรมเกี่ยวกับผู้คนแถบอีสานชนบทของไทย
     
เพราะอะไรจึงเลือกที่จะไม่ใช้ภาษาไทยในงานเขียน? 
“ไอเลือกภาษาอังกฤษเป็นสื่อกลางเพราะระเบียบวินัยของภาษานี้ และเพราะกระบวนการให้เหตุผลที่ภาษานี้สะท้อนให้เห็นเป็นขั้นๆ, ผิดจากภาษาไทยซึ่งไม่มีเครื่องหมายวรรคตอนและไม่มีตัวอักษรพิมพ์ใหญ่, สักแต่เอาคำไทยมาเรียงต่อๆ กันโดยไม่มีช่องไฟระหว่างคำ. ภาษาที่เราใช้สะท้อนให้เห็นถึงจิตใจของเรา. ในแง่นี้ไอสามารถแลเห็นซึ่งการขาดไร้วินัยของตนเอง, เห็นจิตใจที่พิการ, ซึ่งถูกย่ำยีบีฑาจนไม่อาจฟื้นด้วยระบบการศึกษาแบบอำนาจนิยมและล้าสมัย, ระบบซึ่งเป็นกลไกที่ย่ำยีบีฑาจิตใจ ดัดมวลประชาให้ศิโรราบ, ไม่ปริปาก, และว่านอนสอนง่าย. คนพิการขาใช้ไม้เท้าค้ำยันเช่นไร, ไอก็ใช้ภาษาอังกฤษเช่นนั้น.”
     
“I chose English as a medium because of the discipline of the language and the process of reasoning it reflects, in contrast to Thai, which lacks punctuation marks and capital letters. Thai words are simply strung together without space between words. Languages reflect our minds. In this light I could see my lack of discipline, my crippled mind, maimed for life by an outdated, authoritarian education system that serves as a mind-maiming apparatus to make the populace submissive, silent and tractable. I use the English language in the same way the disabled uses crutches.”
 
The Isaan Record : คนอีสานประพันธ์งานเป็นภาษาอังกฤษมันวิเศษตรงไหน? บทวิจารณ์เรื่องสั้นและข้อเขียนของพีระ สุธรรม - เขียนโดย "พีระ ส่องคืนอธรรม" http://isaanrecord.com/2017/07/12/pira-sudham-english-language-books/