สังคมไทยเป็นสังคมที่ไม่เชื่อเรื่องการให้โอกาส หรือ เชื่อเรื่องการบำบัด

จากการพาดหัวข่าวว่า อำมหิต นักศึกษาแพทย์ ฆ่าหมา

การพาดหัวข่าวนี้สะท้อนว่า สังคมไทยมีความคาดหวังกับอาชีพแพทย์สูง และอาจจะสูงกว่าอาชีพอื่น ซึ่งก็เข้าใจได้เพราะเรารู้สึกว่าเป็นอาชีพที่เราต้องเอาชีวิตไปฝากไว้

สังคมไทยมีแรงปราถนาให้คนที่กระทำความผิดต้องได้รับโทษอย่างสาสม คิดว่าคนทำชั่วหรือทำผิดต้องชดใช้  เราเชื่อในเรื่อง ถ้าฆ่าคนตายเราก็อยากให้ตายตกตามกัน ทำให้คนอื่นหมดตัวเราก็อยากให้คนนั้นต้องหมดตัวตาม คือเราไม่เชื่อว่า คนกระทำความผิด deserve ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อโดยปราศจากการรับโทษ

ความเชื่อแบบนี้ก็ทำให้คนที่มีปัญหาหรือคนป่วยทางจิตก็ไม่เชื่อเรื่องการบำบัดด้วยเช่นกัน เพราะตัวเองก็ถูกตราหน้าจากสังคมไปแล้วว่า ชั่วช้า อำมหิต นำไปสู่ภาวะการแปลกแยกจากสังคม และยิ่งไม่ยอมเข้าสู่กระบวนการบำบัดรักษา 

เราเป็นสังคม ขาว ดำ  และเชื่ออย่างจริงจังว่า “คนชั่ว” ต้องไม่มีที่ยืนในสังคม
(หลายครั้งเราก็ลืมหันมาดูตัวเอง)